Forgotten children

“Forgotten children” («Ξεχασμένα παιδιά»)
Απλά ξεχωριστό…


Μια ήρεμη μέρα
Οι δρόμοι γίνονται μνήματα
Τα ίχνη έχουν χαθεί
Η έρευνα δεν έγινε δεκτή
Έρχεται η νύχτα
Η μάχη έχει χαθεί
Τόσα πολλά εκεί έξω
Αλλά κανείς δεν νοιάζεται

Χαμένα και τόσο μόνα
Γεννημένα αλλά άγνωστα
Μόνα τους
Ξεχασμένα παιδιά
Ποτέ δε θ ακούσεις ένα όνομα
Κουβαλούν όλο το φταίξιμο
Μικρά για να σπάσουν τα δεσμά
Ξεχασμένα παιδιά

Βλέπουν
Νιώθουν
Πιστεύουν
Όπως εμείς
Γελούν
Κλαίνε
Θέλουν να ζήσουν
Όπως εγώ κι εσύ

Μάτια χωρίς φως
Κουρασμένα από τα αντίο
Δεν έχουν νιώσει την αγκαλιά
Φοβούνται το κάθε πρόσωπο
Η ζωή γεμάτη «προσωπεία»
Εύχονται να τελειώσει.